Canada Galgary

Dinsdag 11 juli 2017
Jaaaaa! ik mag weer schrijven; vakantie aangebroken dus weer het een en anders vast leggen voor het nageslacht. Canada bestaat 150 jaar en dat gaan we vieren! Hoe kan het ook anders, het was weer n gedenkwaardige reis. Paps dank voor het brengen, we hadden je bijna weer gebeld om ons te komen halen. Althans Yves dan. Meneer had zijn eigen Esta formulier aangevraagd en niet zijn paspoort nummer maar BSN nummer ingevuld. Geen punt dachten wij want we hadden zwart op wit een goedkeuring gekregen. Daar dacht de KLM (grrr weer die KLM) iets anders over. Ze konden ons niet inchecken. Na half uur in de ene rij werden we weer voor half uur in een andere rij geplaatst (daar waar ze meer bevoegdheden hadden) en we moesten een nieuw formulier aanvragen. Nu doe je dit soort acties altijd ruim (lees toch wel 1 maand) van te voren omdat het altijd wat tijd kost eer je bevestiging en goedkeuring krijgt. Positieve denker ben ik maar dat zag ik niet goed komen.... hoe dan? Oké, online weer aangevraagd, voor je door allen vragen bent ben je weer 10 minuten verder.... maar wonderbaarlijk na een aantal minuten! gewoon toegewezen. Snap ik het nog? Nee maar we konden door de douane en onze gate opzoeken.
3 uur van te voren aanwezig.... alles was zeer krapjes maar net nog tijd voor een snelle espresso van 4 euro (kan iemand me Duty Free uitleggen?) en naar de gate. Prima vlucht van een hele snelle 7 uur en door naar de volgende hindernis. Van A’dam naar Montréal, daar overstappen (we hadden 1,5 uur) en die hebben we met klotsende oksels gehaald omdat de vlucht vertraagd was. Normaal heb je een aparte (lees korte interne) route om je connectie vlucht te halen maar die waren ze bij Westjet vergeten. Ze hadden geen lieve leuke stuart bij de connectie doorloop zitten maar een bordje met 'Westjet connectie' en volg de pijlen......(en ja ook na 2 x vragen) Dus
A; door de douane met onze in het vliegtuig weer ingevulde formulieren en met de nodige 5 vragen (wat kom je doen, waar verblijf je, hoe lang blijf je etc )
B; op je koffer wachten
C; buiten en je koffer weer inchecken
D; weer door de Security (waar de lange wachtrijen stonden) en daarna rennend (zo zie je het alleen in films) naar de gate
Thank God er was vertraging dus kon mijn hartslag die naar ongekende hoogte was gestegen rustig dalen.
Nu zitten we in toestel 2 (lees een Transavia Spanje modelletje) voor de komende 4 uur. En deze vlucht duurde in beleving een stuk langer dan de eerste vlucht.
Vervolgens een taxi naar onze verblijf bestemming. Aangekomen bij ons 100 jarig huisje buiten in een buitenwijk van Calgary….. rustige straat… uitpakken en heerlijk tussen de lakens gaan liggen en slapen na een actieve reisdag!

Woensdag 12 juli
De mannen en Jill zijn ontbijt gaan scoren aan het einde van de straat bij een lokaal supermarktje gerund door een niet al te vriendelijke Chinese man. Hij had net wat we nodig hadden met net de juiste houdbaarheidsdatum ;) Tis dat de rest op veel meer lopen zat ;)
We zijn na het ontbijt over de brug via China town de stad ingelopen. Via een stuk Skywalk +15 geheten. Dat is een 15 feet hoog, ik noem het gangenstelsel van het ene kantoor naar het andere kantoor met allerlei eet en koffie tentjes onderweg. Stukken winkelcentra zo schoon… ze stoffen hier zelfs de sanseveria af (geen grap!) en rijden op segway stofzuigers. Geen papiertje op de grond.
De sfeer in Calgary is een en al cowboy. Alles is gericht op de 10 dagen “STAMPEDE” een gigantisch festival waarbij veel dames korte rokjes en cowboy laarzen dragen en de mannen cowboylaarzen, spijkerbroek en geruit shirt. Ook de kantoor dames en heren passen zich aan. Een cowboyhoed mag hier niet ontbreken! Of je nu koffie drinkt in de Starbucks of in een restaurant of winkel bent…. van personeel tot klant 80%met hoed!
Verder, Olympic Plaza (waar de Olympische Spelen Winnaars van 1988 gehuldigd werden en de medaille ceremonies werden gehouden) Stond onze Yvonne van Gennip hier toen niet? Prince Island Park, Calgary Tower, Stephen Avenue Walk (de hoofdstraat) en we hebben de Stampede locatie ontdekt voor morgen. De deep fryed pickles bij de borrel deed de dag naar zijn hoogtepunt stijgen, hoe verzinnen ze het?! Wat gegeten in de stad en na meer dan 15 km in de benen…..ze heerlijk laten rusten, morgen een nieuwe dag!

Donderdag 13 juli
HAPPY STAMPEDE! Mensen wensen het elkaar hier en het staat zelf op de bussen.
We zijn vanmorgen de stad ingelopen via een andere brug en bij een koffie tentje opgespoord via Yelp. Was een goede keus! We zagen onderweg nog een Indianen optocht die eindigde bij het Olympisch plein. Uitgedost met toeters en bellen; o nee veren en bellen in dit geval gaven ze nog een dans weg. Nu op naar de gekkigheid van de Stampede! Kaarten hadden we al gekocht dus door de tassen controle het terrein op. Je weet van gekkigheid niet waar je miet kijken. Zooooveel mensen, zoveel foodtrucks, zoveel kermis attracties, zoveel activiteiten, zoveel hallen…… een overkill aan indrukken. Hier komen 100.00 mensen per dag, 10 dagen lang. Om 1315 uur hadden we onze kaarten voor de rodeo. Naar de arena! Hier kregen we competities te zien van: barebacking riding, saddle bronc riding, bull riding (op een 900 kilo bull) calf roping (dat was pas echt zielig….) steer wresting (de cowboys leggen in minder dan 4 seconden een kalf op de grond die 4x het eigen gewicht mag zijn) en als laatste barrel racing (wat als enige door de vrouwen gedaan werd) Het was een gave happening. We hebben de reisleider een paar keer vragend aangekeken toen hij vertelde dat hij hier kaarten voor gekocht had maar we kunnen ronduit zeggen dat we dit niet hadden willen missen.
Het was echt een ervaring! We hebben vervolgens de Stampede gekte even de gekte gelaten en zijn in het centrum wat gaan eten. Alles is hier trouwens ‘deep fried’ ze gooien alles die frituur in. Er lopen hier dan ook wel wat zwaarlijvige menden rond alhoewel het ons inziens iets minder is dan in Amerika. We hadden nog terug gekund naar de cowboy gekte (je gaat er met een stempel uit) maar na een dag zoveel gelopen hielden we het even voor gezien. Stoppen op het hoogtepunt zoals Jill zei….

Vrijdag 14 julI
Vandaag via de Peace Brug (de derde brug) de stad ingelopen. Koffie in hetzelfde tentje en op zoek naar de autoverhuur. Komen we op het adres van de mail aan…… leeg! Stond te huur…. Geen briefje op het pand, niets. Het naastgelegen restaurant wist ook niet waar ze gebleven waren, dat beloofde niet veel goed. Ken je buren, know your neighbour, de slogan van de Stampede. Een aardige Chinese meneer vertelde ons dat de autoverhuur aan de andere kant van de straat zat. Oke zo gezegd zo gedaan…zoek, zoek, zoek en een andere verhuur gevonden, niet van onze auto. De verhuur daar wist ook niet waar ze nu zaten…. Pfffff oké, bellen maar… euhhh tijdsverschil maar dag en nacht service. Na uitzoeken gaf de dame ons een ander adres op. 10 blokken verder, en ja hoor gevonden! Daar stond een gave nieuwe Jeep klaar die veel goedmaakte. We zijn vervolgens naar het Olympic Park gereden buiten de stad waar de Olympische sporten werden beoefend. Het hele Park stond in het teken van sportactiviteiten voor jong en oud. Van n bobslee baan, bmx baan, zomer rodel, midgetgolf tot overal kinderen en begeleiders van summercamps. Het was wel wat vergane glorie hier en daar. Een groet overdekte hal had een Yonexx badminton toernooi en een ijshockey hall. Verder geen merchandise en winkeltjes. Op de terugweg maar bij het Iron Mills Shopping Center en konden we gelukkig onze gang gaan in meer dan 200 winkels ;)

Zaterdag 15 juli
Na het ontbijt zijn we naar het FishCreekPark gereden waar allerlei familie activiteiten zouden zijn.
Op de website kon je yoga in het park doen tot bevers zoeken met een gids. Tja…. Tis is Canada, de ene ingang is de nadere niet en het is nogal groot daar…. Een Park denk je… mwah je rijdt er met de auto niet in 20 minuten handig om een kleine 2 hectare heen. Hier en daar wat ingangen geprobeerd maar geen activiteit te bekennen… Er zou zelfs een officiële opening zijn…. Adres via Googlemaps was onze laatste hoop maar zelfs Google kon ons niet redden. We reden op een gegeven moment tegen Sikome Lake aan in het Park. Een omheind Lake met stand en grasvelden waar hele families met tenten en BBQ’s een dagje gaan zitten en zwemmen. Tegen betaling mag je naar binnen. Prima, er zitten life-guards en het wordt enorm schoon gehouden. We hadden al een picknick mand mee dus zijn hier heerlijk een paar uur gaan zitten. Eindelijk begonnen in een boek en mijn Spaans wat bijgehouden omdat er een Spaanse familie voor ons zat ;)
S’avonds zijn we in Calgary (bijnaam is cowtown en een van de jongste steden 140 jaar oud) iets gaan eten en hebben vanaf de overkant van de rivier op een romantisch bankje om 23 uur het vuurwerk vanaf het Stampede park gezien. Dat was een prachtig gezicht. (En het kon ons niet schelen dat heel veel muggen ons erg lief vonden;)