Quebec

Zondag 23 juli
Na de checkout zijn we de auto ingestapt en naar Parc Olympic Montréal gereden. Daar zijn ze flink aan het renoveren! Het zag er allemaal wel veel verzorgder uit dan Calgary dit Olympische stukje. Het leek er bijna op of ze hier in Montréal weer een verzoek gaan indienen om mee te mogen doen voor een nieuwe Spelen. Zelfs de Olympische ringen gingen opnieuw in de verf.
Het Olympische zwembad zag er trouwens wel goed verzorg uit. Gaaf om te zien hoe hier de vlaggen hangen en het bad nog gebruikt werd. Lagen in 1976 hier Erica Terpstra, Enith Brigitta en Ada Kok niet in het water? Nee Ada en Erica wellicht ergens wat eerder? Er werden nu activiteiten georganiseerd voor gehandicapte zwemmers die allemaal een verzorger/ster bij zich hadden. Mooi om deze toewijding te zien. Na even rondgelopen te hebben was het tijd voor de volgende bestemming, Québec! Waar we onderweg bij een fastfoodketen R&W geluncht hebben. De “R” staat voor rootbeer trouwens. Dit was wel de eerste en laatste keer.
Oké oké ik ben wat verwend maar dit sloeg echt alles. Om te beginnen sprak in deze keten niemand maar een woord Engels en met mijn beste Frans begreep ik weinig van het snelle spreken van deze dames. Doucement et parlez lentement svp!
Naast de taal barrière was ook de lunch niet voor herhaling vatbaar. Dat weten we ook weer!
We hadden een auto reis van een uur of 3. Mooie afstand.
Het Vivre du Art Hotel was snel gevonden, een klein knus kunst hotel op loopafstand van het centrum. Fantastisch! Een grote 2 kamer suite met Frans terrasje voor onszelf (waar we in de ochtend konden ontbijten maar niemand moest maar enigszins bewegen) en een erg gezellig terras boven op het dak waar je s’avonds marshmallows kon roosteren boven het vuur wat iedere avond aan was. Hoe romantisch! Het ‘Art’ gedeelte zat hem in alle kunst die om en in het hotel stond en hing.
We zijn naar een staat gelopen op nog geen 300 meter van het hotel om even iets te eten. Een soort Frederik Hendrik laan zal ik zeggen, goed mee te vergelijken. Heerlijk sfeertje en de straat afgewisseld met winkels, restaurants en terrasjes. Teruggekomen in het hotel zijn we natuurlijk boven op het terras marshmallows gaan roosteren als toetje ;)

Maandag 24 juli 2017
We zijn naar naar Parc de la Chute Montmorency geweest waar een waterval een prachtige klettering naar beneden maakt. Klettering? Van het werkwoord ‘kletteren’….geen idee maar het klinkt leuk!
Een mooi bosrijk gebied waar je over een enorm smalle lange brug (die over de waterval loopt) naar de andere kant gaat. Heerlijk om altijd die lichte wiebeling te voelen als je er overheen loopt. ‘Wiebeling’? Van het werkwoord wiebelen? Geen idee maar ook dit klinkt gezellig :)
Je loopt naar de andere kant waar je vervolgens een enorme trap van weer zo’n 500 treden hebt. De Escalier Panoramique. Het zegt het al, via deze trappen heb je een enorm mooi uitzicht naar de waterval. We zijn helemaal naar beneden gelopen, zelfs naar het ‘mist’ gedeelte. Je loopt hier in de nevel van de waterval. Echt prachtig, dit is genieten! Veel foto's maken en vervolgens weer de trap omhoog……ahhhhh de kuiten!
Je kon hier ook met een Zipp line naar beneden langs de waterval….. ik was de enige die het geweldig vond…. Oké om mee te beginnen wellicht wat heftig maar als je het doet moet je het goed doen….toch? Volgens Mike moest ik eerst een betere levensverzekering afsluiten met dit soort acties…. Oké mijn beurt komt nog wel!
Vervolgens zijn we over de Pont de Ille d’Orleans gereden om naar het eilandje Ile d’Orlean te gaan. Dit is een klein eiland waar je een route kunt maken langs allerlei verschillende bedrijfjes.
De eerste was een kleine wijnmaker waar ze wijn, jam, chutney’s maakte van bessen. Mike en ik deden een kleine proeverij en de meneer van de wijn legde van alles uit over de wat we aan het proeven waren.
www.cassismonna.com Erg leuk!
Volgende stop was La Nougaterie waar ze noga maken in allerlei smaken. Van gember, appel, bosbessen tot aardbeien en frambozen. Hier hadden ze ook pannenkoeken voor lunch dus kom maar op! Een TE klein winkeltje met TE onhandig personeel deed ons aan het TE kleine tafeltje een ondernemend gesprek aan gaan over hoe je het commercieel iets anders zou kunnen aanpakken. Op ons goedbedoelde advies zaten ze vast niet te wachten dus hebben we in alle rust onze op 4x verschillende manier klaargemaakte TE kleine pannenkoek (ook al hadden we dezelfde besteld) opgegeten. Hier en daar ook wat langs bedrijfjes en winkeltjes gereden maar niet uitgestapt omdat het onze interesse op dat moment niet had. (Gepunnikte kleedjes dus overgeslagen ;)
Next stop was Les 3 Poules. Een interieur en hebben dingen winkel. Zoooooooo leuk!
Hier hebben we ons niet kunnen beheersen en een te dure botervloot gekocht. Je moest daar wel met iets de deur uit gaan, zo origineel en goed gekozen artikelen in de winkel. Ik zou hem in Nederland zo beginnen, je keek je ogen uit en echt alles (nou ja 90%) was echt leuk!
De chocolaterie viel vervolgens wat tegen, te commercieel en te druk. Bij een bio winkel wat aardbeien en frambozen gekocht…die bakjes waren gelijk op in de auto…..erg lekker!
Daarna bij VSP een wijnproeverij gedaan met 5 sampels. Van ‘niet lekker’ tot ‘ach als je er iets bij eet goed te doen’. Flesje rosé meegenomen voor s’avonds op het terras. Genieten!
Vervolgens hebben we de auto bij het hotel neergezet en zijn we de oude stad ingelopen om iets te eten. Bij Polina de pizzeria was plek…. prima!
Toetje was weer marshmallows roosteren op het dak, n lekkere zoete zomerse afsluiting!

Dinsdag 25 juli 2017
We hadden vandaag onze eigen ‘FreeTour’ gids Yves bij ons. Hij had een leuke wandeling bedacht met bijpassende informatie. We zijn via het Edwin Belanger park (tegenover ons hotel) naar de Avenue Ontario via de Cap-Blanc Stairway langs het water gelopen naar de oude stad. In het Park zagen we een uit de kluiten gewassen marmot wat later een bever bleek te zijn :)
Bij deze trap aangekomen voelde ik het al aankomen…je zal het niet geloven maar daar was hij…….mijn eerste trappen weigering! Je kent dat wel als je hoofd denk….. “Mijn hemel ik heb nu wel genoeg trappen gelopen de afgelopen weken” en je dus een soort mentale weigering opbouwt. Pfff weer 450 treden naar beneden… Nou vooruit dan maar weer! Vervolgens hebben we ons even staan vergapen aan het Fairmont hotel. “Le Chateau Fontenac”. Waar je ook bent dit hotel heeft een gave om in fantastische kastelen en plekken een hotel te hebben/beginnen/starten.
Wauw! En wat voor een mensen er ook bij de ingang stonden om taxi of op hun vallet parking auto te wachten. De dame die ik zag was zo’n 65 jaar oud en zag er aller charmants uit bij haar iets oudere man. Jurk, tas en schoenen had ik niet beter kunnen matchen. Zo fantastisch! Maar dan haar lippen! My god! Die waren groter dan de airback van haar auto!
Via de “break neck stairs” Ja zo stonden ze in het boekje zijn we naar boven gelopen. Gelukkig las ik het pas achteraf anders was ik er waarschijnlijk niet aan begonnen.
We zijn vervolgens via de Farmers Market de Rue St Jean ingelopen. Een minder toeristisch winkelstaat. Iedere dag lopen we trouwens (vaak ongemerkt) tussen de 10 en 15 km. Goed voor de conditie! (en mogen dan 1 IPA biertje extra…of werkt het zo niet?)
Bij de Pub gegeten op de “Frederik Hendrik” laan waar we gezellig hebben gezeten maar iets minder gegeten hebben.


Woensdag 26 juli 2017
Zo…. weer via een andere kant het oude centrum ingelopen. Nu via de Vlonders. Deze Vlonders “ Terasse Dufferin” zijn neergelegd toen de eerste Franse goeveneur het commando kreeg over het leger. Het doel was symbolisch als cadeau aan de stad. Het zou het mooiste uitzicht zijn van de stad over het water. En wauw, toch in een korte tijd (historisch gezien dan ) een flinke geschiedenis hier in Quebec. Britische zeggenschap, Franse overheersing, Engelse belangrijkheid en toch door die eerste Franse goeveneur is de Franse taal gebleven. En Frans het is! Pfff…Nog veel meer dan Montreal. Alle menu kaarten, alle verkeersborden, alle informatie, alle winkels, alles is in het Frans.
Het heeft wel een chique karakter, een bepaalde elegante mooie klassieke uitstraling. De dames zijn charmant, de heren goedgekleed en van goed postuur.
We zijn naar de brouwerij van de stad gelopen buiten het centrum. Dit was echt pas ‘easy going’.
een fantastisch layback en relax terras waar je een biertje uit de brouwerij kon bestellen tegen een normale prijs. Hier maakt het niet uit of jij je eigen meegenomen lunch meenam of dat je daar iets bestelde. We zaten in een heerlijke hoplucht, bestelde een biertje en wat kleine kaas en worst hapjes (dat was het enige wat ze hadden) Jill wilde graag popcorn die zij in een zak kreeg en zelf de magnetron kon opzoeken.
Echt geweldig! Heerlijk gezeten maar daarna wel ergens geluncht want zo’n pint op je (bijna) nuchtere maag doet het anders niet zo goed!
Er zijn by the way veel kleine kerkjes verspreid in de stad. Wat opvalt is dat ze allemaal maar 1 ‘toren’ hebben, zilverkleurig zijn en veel ‘Notre Dame’ ‘onze dame’ heten.
S’avonds tijdens het marshmallows roosteren een leuk gesprek gehad met een Franse familie boven op het terras. Over school, onderwijs en Canada. Je hebt sowieso veel aanspraak hier. Of je nu ergens in een lift staat, op een terras zit of op voor het stoplicht staat te wachten. Iedereen maakt een gezellig praatje en er is altijd wel aanleiding tot een gesprek.


Donderdag 27 juli 2017
We wilde (nu we er toch zijn) graag de wisseling van de wacht zien bij het Citadelle Fortress. Je moest 15 min van te voren aanwezig zijn om het goed te kunnen zien was de tip dus kom maar op. Right, 945 daar dus 915 weg. Komen we daar aan is het niet ‘vrij’ te zien wat wij dachten maar moest je een kaartje kopen en had je er een rondleiding bij. Nou kom maar op dan!
De dame bij de kassa vroeg ons nog: Als het regent gaat het niet door, ik geef geen geld terug, gaan jullie akkoord? Nou de regen zat wel in de lucht maar heeeeeeel ver dus tussen nu en 2 uur zou het niet gaan regenen. Dus “Ja”. Staan we daar te wachten en er wordt omgeroepen dat het over 10 minuten zou beginnen. 5 Minuten verder werd omgeroepen dat het was afgelast??????
Hoe dan? Het regent niet! Pfff hebben wij dat? Maar de rondleiding ging wel door, mmmm daar kwamen we niet voor maar nu we er toch zijn……. Alle toeristen werden in groepen van zo’n 15 a 20 verdeeld bij zo’n 6 gidsen. Wij hadden een grappige Engels sprekende Canadese hipster die ons veel informatie gaf over de geschiedenis van Quebec op een leuke humoristische manier. Weer wat wijzer ook over de ligging en de vorm van het fort. Dat ze de Amerikanen als vijand zagen die het eigenlijk helemaal niet waren omdat de Amerikanen het veel te koud vonden in Quebec en dachten ‘ach laat maar’. We mochten morgen terugkomen met ons kaartje als het wel zou doorgaan maar we hebben s’avonds wat op YouTube zitten googelen en we vonden het niet echt de moeite waard om er weer naar toe te gaan. We zagen een meer muzikaal optocht gebeuren door die bontmutsen waar we niet warm van werden. DUS….. reden meer om het binnenkort in Londen te zien als Jill daar zit! Wel grappig is de geit die ze daar als ‘symbool’ hebben. Dit dier wordt zo in de watten gelegd wat zijn weerga niet kent! Schijnt in de ochtend een manicure en pedicure te krijgen en verdient een hoop geld door zijn ‘geit voor dit fort’ te zijn.
Ach wellicht in een volgend leven….. en dan zou ik ook een iedere dag een uitgebreide liefdevolle massage afdwingen ;)
Bij teruglopen was er een nauwelijks merkbare motregen maar dat deed ons wel beslissen om een mall op te zoeken. Deze 6 gebouwen tellende mall met ontelbaar winkels was inmens!
Maar ook met verzorgende goed uitziende winkels. Daar kan Hoog Catharijne nog iets van leren zeg! (Maar daar is niet echt veel voor nodig ;)
Onze laatste avond in Quebec en het schijnt dat ik de stad niet kan verlaten zonder Poutine te hebben gegeten. Ik heb het aardig uitgesteld maar vanavond schijn ik er aan te gaan. Een soort kapsalon maar dan anders. De basis is patat met jus en kaas. Je kunt de poutine oppimpen met draadjesvlees, kip of….. er zijn geloof ik wel 17 soorten. Zo gezegd zo gedaan. Flinke pint bier erbij om het door te spoelen maar niet slecht. Het jammere is (maar zo schijnt het te horen) dat de patat zacht wordt….. dat is niet zo mijn ding. Lekkerder als je knapperige frieten hebt en dan je draadjesvlees ernaast! Maar CHECK, ook weer gedaan hier!