Banff National Parc

Zondag 16 juli
Gooooooodmorning! Rise and shine! We zijn begonnen in een ontbijt tentje OEB (Only Egg Breakfast) waar je op 20 verschillende manieren je eieren kon bestellen. Fantastisch, je zat op ei vormige wit/gele stoelen en de muren waren opgeleukt met hippe kippen. De dames liepen in een geel poloshirt en de ontbijten konden niet gek en groot genoeg zijn.
Terug om alle bagage in onze gehuurde bak te leggen en op naar Canmore. Een ritje van een uur naar boven, richting de Canadese Rocky Mountains. Ingecheckt in onze Black Mountain Lodge.
Bagage gedropt en gelijk door naar Banff. Weer een half uurtje omhoog en in Banff geluncht.
Wat een gekkigheid daar! Wat een toeristen! (Euh, ja wij ook natuurlijk maar dit was extreem!)
Wel een super gezellig dorp met een relaxte sfeer en het ligt prachtig tussen de bergen.
Na de lunch hebben we de Tunnel Mountain Trail gelopen, vanuit Banff loop je 1,9 km omhoog (plus het niet te vergeten loopje vanaf de parkeerplaats naar het startpunt 500 m heftige klim) om vervolgens een prachtig uitzicht te hebben over Banff vallei. Je denkt ach 1,9 km omhoog waar heb je het over….maar het was best een uitputtingsslag voor de kuiten, scheenbenen (je moet natuurlijk ook weer naar beneden ;) en de conditie met een flink stijgingspercentage. Nu hebben we vanaf dag 1 van de vakantie vervolgens, de 12e 15,7km De 13e 14,5 km De 14e 14,9km De 15e 9,3 km gelopen…… Ik zeg we zijn lekker bezig maar de kuiten krijgen geen rust! Onze reisleider kent geen genade hier! Het uitzicht wat je vervolgens krijgt is iedere stap waard! We zagen ook een hele oranje, grijze gekleurde lucht en zon. Deze lucht bleek later te zijn van alle bosbranden die er in Banff aan de gang zijn. Redelijk dichtbij maar iedereen blijft hier erg kalm en zegt dat alles onder controle is als je er naar vraagt. Oké laten we dat maar geloven.
Terug in het hotel zijn direct de hottube buiten ingegeaan om de spieren te laten bijkomen in het warme water. Klein detail….. door de bosbranden ruikt het de hele tijd naar BBQ en vlogen er zwart geblakerde dennennaalden in het rond….maar dat mocht de pret niet drukken.



Maandag 17 juli (door Mike)
De eerste dag in de Rocky Mountains. Enne……we zijn niet de enige. Onze eerste keus uit de bijzonderheden hier in de buurt Lake Louise en Lake Moraine. Laat ik direct zeggen dat we die laatste niet gehaald hebben. Dat had alles te maken met de keuze’s die je aan het begin van zo’n dag maakt. Daarover zo. Eerst: hoe kom je daar? Met de auto zou je zeggen. Dat klopt maar omdat het zo druk is, word je 5 km van tevoren al naar een ‘parkeerplaats buiten geleid’. En daar staat dan een shuttle bus klaar. En dit was er een ‘een oude schoolbus’. Dat was al leuk maar de akela die de boel begeleidde in 1 woord geweldig. Daar stond ze ‘de meest aantrekkelijke en strenge’ gids die je je kan voorstellen. Hier ga ik ‘zwaar van dromen’. Het is dat ik het naamplaatje kan lezen, anders had ik niet geweten of het een hij of een zij was. Maar ik zie haar naamplaatje en wordt op slag verliefd op heeeeeeeeel veeeeeeeeeel Tamara. Zo als zij ons de bus in roept en onze een fijne dag wenst, dat maak je alleen maar hier mee. Ik heb de hele trip naar de volgende halte ‘lake Louise’ niet meegemaakt. Ik zat nog ‘te rillen in mijn tuigje’, wat een vrouw. Later op de dag bleek dat ze ook de terugreis begeleide, toen zag ik haar eerst van de achterkant, wat het begin van het einde van de tijdelijke verliefdheid inleidde. Een groot geel kruis op de rug van iets dat heel groot was, bleek ‘mijn Tamara’. Toen ze later ook de bus in kwam en probeerde zich langs de rijen stoelen te verplaatsen, wat niet helemaal lukte en ik het zweet in stromen van haar hoofd zag komen (stromen die groter waren dan de waterval van vandaag) was de betovering verbroken en ben ik hand in hand met ‘mijn eigen moppie’ teruggereden naar de parkeerplaats waar de auto stond.

Wat er in de tussentijd is gebeurd. Een geweldig meer gezien: Lake Louise, echt fantastisch! Heeel veel mensen rond een bijzonder lichtblauw groen water, met de Rockies op de achtergrond. En daar bleef het niet bij. Ons moppie opperde dat we niet de platte (zonder hoogteverschil) wandeling langs het meer zouden doen, maar die naar het naast gelegen meer ‘Lake Mirror’. Zo gezegd zo gedaan. Anderhalf uur later en compleet ‘uitgewoond’ kwamen we na het steile bergwandelen aan bij een mooi meer. Dat moet gezegd worden, maar de tocht was ‘moordend’. We hebben alleen maar omhoog gelopen en steil geklommen.Toen door naar het Theehuisje bij Lake Agnes een kleine km verder klimmen.Dat was allemaal prachtig, maar daar aangekomen moesten er twee toch een sanitaire stop. Dat is in Canada altijd goed geregeld, maar ik denk dat deze washroom niet onder het Canadese toezicht viel. We kwamen op 100m voorbij het idyllische Theehuis aan het Lake Agnes bij het meest horribele toilet ever. Een trap omhoog waar iedereen in de rij stond om op 1 van de 2 ‘tonnen achter een deurtje’ te mogen plaatsnemen. En als je die barre tocht achter de rug had en bij de ton achter de deur was aangekomen, bleek dat de ton een groot gat was waar je eindeloos naar beneden kon (eigenlijk moest) kijken en zicht had op hamburgers van die honderden toeristen……
Bij het Lake Louise heerlijk de lunch (uit het alleen voor gasten toegankelijke Fairmont Hotel, maar niet voor mijn moppie die voor de wandeltocht heel dapper 2 koffie en 4 scones had gescoord) gedaan en daarna terug naar Canmore.
Geweldige dag en morgen zeker weer een dagje natuur doen. Wel wat vroeger op om op tijd in het park te zijn. En nu maar hopen dat ik niet van Tamara of de ‘ton achter het deurtje’ of allebei (Tamara op de ton achter het deurtje) ga dromen.

Dinsdag 18 juli
De wekker op 700 uur. (Who the hell verzint dit in de vakantie???!!!) maar volgens Jill moesten we vroeg naar Lake Moraine omdat er limited parkeerplaatsen zijn en je anders niet naar het meer kon. Zo gezegd zo gedaan, goed je luistert ook naar de inbreng van je kinderen dus namen wij dit zeer serieus. Klein uurtje later zaten we in de auto en kwamen om 900 uur bij de ingang van Lake Moraine waar je nog 11 km omhoog rijdt maar we waren te laat! Roda closed! You must be kidding! So f*king vroeg in de ochtend en dicht! Oké dan moet het wel erg bijzonder zijn.
Wij teruggereden naar het visitor centor, auto geparkeerd en onze reisleider nam in zijn eentje in een split second de beslissing dat we met een schoolbus meegingen. Op het moment dat Mike stond af te rekenen reed de bus al bijna weg en hoorde wij toen we `zaten’ wat hij bedacht had. Deze hop in hop off bus reed ook naar Lake Moraine….. dus overal zitten blijven en alleen daar uitstappen had hij bedacht. In de bus was een uiterst vriendelijke gezette jongen (de neef van Tamara waarschijnlijk) en vertelde wat leuke info onderweg. Waarschijnlijk iedere rit dezelfde grapjes maar voor ons de eerste keer dus leuk.
Laat Lake Moraine het waard zijn deze rit…. Ik verbaasde me sowieso al dat onze kids al deze meren af wilde. Op die leeftijd is een meer een meer en heb je er een gezien heb je ze allemaal gezien. Maar neeeeee daar dachten deze twee (hoe is het mogelijk?) anders over.
Eerlijk is eerlijk….. dit was wel echt superjaaf en ja ik moet het zeggen, weer anders. Een prachtig gelegen meer wat CLOUPOINT blauw was…… fantastisch! Stuk omheen gelopen, foto’s gemaakt en zelfs herten gezien!!!! We stonden er op nog geen 7 meter vandaan. Ik kan daar echt uren naar kijken. Die bambies die schichtig aan de groene blaadjes aan het knabbelen zijn en elkaar niet uit het oog verliezen. Er waren er 4. Toen we bij het begin waren kon je ook nog op een soort rots naar boven waar je een ansichten kaart uitzicht had. We waren alleen niet de enigen, wat een (Chinese) toeristen.
11.45, de bus kwam ons weer ophalen. Dat was het enige moment en redde je het niet moest je wat vrienden om het meer maken die met de auto waren om terug te komen adviseerde de neef van Tamara al op de heenweg.

In Lake Louise village aangekomen zijn we na een zoektocht bij de gondelbaan aangekomen. Die bracht ons omhoog voor onze eerste beerexperiance! Onder begeleiding van een gids zouden we in driekwartier alles over de beer weten en er misschien zelfs 1 in het echt zien. Dat was het heilige doel. We hadden het geluk een klein en select groepje te hebben: wij en nog een stel een soort padvinders. De tocht was allemaal erg interessant (hoe herken je berenpoep, wat eet een vegetarische beer -vooral bessen - en wat is het verschil tussen een bruine beer en een grizllybeer) maar in het begin bleek al dat het helemaal niet de bedoeling was dat we een beer tegenkwamen. We moesten namelijk op advies van de gids heel hard roepen, zodat de beer wel uit de buurt zou blijven. Wat een pech. Het laatste deel van de toelichting was dus eigenlijk een beetje voor niets want ons werd geleerd wat je moest doen als je een beer tegenkomt. Niet knuffelen, niet wegholen en voor geen onverwachte reacties. En als dat allemaal niet helpt dan is er bearspray, een pepperspray die 10 keer heftiger is en maakt dat de beer niet meer ziet of ruikt. De gids had een en-busje om te laten zien hoe het zou moeten werken. Maaaaaaaar toen was daar 1 van de andere 2 wat oudere, maar tot de tanden toe uitgeruste padvinder, die bij ons in de groep zat. In het begin van de tocht had hij zichzelf al heel stoer een totaal nieuwe bearspray fles omgegespt. Beetje overdreven vonden wij dat dat onze oerschreeuw om de beer weg te jagen. Maar goed deze wat oudere padvinder ging 'op zeker'. Dus toen de gids voordeed hoe een bearspray werkte ging hij ook vol overgave aan de slag, met als gevolg dat hij zichzelf onder de bearspray spoot. Gelukkig viel de schade mee en was het allemaal op zijn arm en shirt terecht gekomen. Maar goed de tocht werd afgebroken en we gingen op een holletje terug. Weer in het basiskamp aangekomen werd de padvinder geadviseerd om zijn armen goed schoon te maken. Dus toen Mike later ook naar de washroom ging zag hij dat de man vrolijk zijn gezicht stond te wassen nadat hij zijn armen had proberen te ontdoen van de beren pepperspray en ja hoor........het kwam zo in zijn gezicht terecht en de padvinder werd alsnog getroffen door zijn eigen spray. Ongelofelijk hoe onhandig kun je zijn. Wij hebben het vervolg niet afgewacht en zijn met de gondel weer terug gegaan. Later toen we beneden iets op het terras aan het drinken waren, zagen we de padvinder met een roodwitte stok uit de gondel komen. Tja wat is er nu gevaarlijker de beer of de mens zelf.....

We zijn aan het eind van de middag weer heerlijk de hottube ingeweest. De zwarte ‘dwarrels’ uit de lucht waren al minder daar voor in de plaats waren er nu grijze as stukjes die uit de lucht naar benden kwamen. De auto's lagen er vol mee. De eigenaar van de Porsche die zijn kap niet naar beneden had gedaan had zeker spijt toen hij terug kwam!

Ps dat van die roodwiite stok paste beter in het verhaal maar is gelukkig niet waar. Hij kwam weer helemaal schadevrij beneden.