Tsunami area, falling coconuts & shark alarm
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg vierengelen
02 Augustus 2011 | Verenigde Staten, San Francisco
Zaterdag 30 juli 2011
Aangekomen op Hawaii Island ook wel genaamd “ The Big Island ”. We zijn geland op Kona met Hawaiian Airlines. Dat ging wat je noemt echt soepel. Kwamen aan op Honolulu airport en keken de hal rond waar we moesten zijn, er kwam gelijk een grond stewardess op ons af, vroeg waar we vandaan kwamen en nam ons direct mee naar een balie waar ze alles in orde maakte. Koffers werden niet gewogen? Enne mam, nee er kunnen geen extra koffers mee waar we op hoopten. Sinds een tijdje (maar ze hebben ons niet gebeld) mag je maar één koffer per persoon meenemen. Dus toen wij al op Schiphol met 5 halfvolle tassen aankwamen(om flink vol te proppen) hadden we al een probleem, er mochten er maar 4 mee. Dusse vol is vol nu en dat viel natuurlijk tegen. We hebben aardig wat ingeslagen hoor wees maar niet bang maar minder dan we dachten. Anyway luxe probleem dus. Het was leuk om daar op het kleine vliegveld rond te lopen, naar buiten te kijken wat er allemaal gaande is op de vloer daar tussen de vliegtuigen.
Vlucht duurde 30 minuten dus voordat ze met een glaasje water langs kwamen stonden we weer op de grond. Bagageband was hier buiten maar overdekt. Weer iedereen kan hier in en uit lopen, blijft vreemd. Auto opgehaald met behulp van een shuttlebus en we konden kiezen tussen een donkerblauwe Chevrolet Impala en een donkerblauwe Chevrolet Impala. Van pooierbak tot Balkenende bak. Je zou er zo een chauffeur bij denken……haha en laten we die nou hebben, luistert naar de naam Mike.
Eerste indruk van dit eiland “WAUW dit is een Hawaiiaans eiland!” Bij het uitstappen had je het al, trap naar buiten en verder alles in de buitenlucht met overdekte stukken. Maar wat en bijzonder eiland. Tis natuurlijk vulkanisch dus je ziet ook enorme stukken zwart, zwart en zwart. Je kijkt naar de kust en je ziet veel vulkanisch zwart, een blauwe zee met hier en daar een palmboom.
Wij zitten een stukje boven Kona aan de Anaehoómalu Bay in Outrigger beach villas. Een groot opgezette Bay met vakantievilla’s , hotels zoals Hilton en Marriot. De villa waar wij in zitten ligt aan een golfbaan dus hebben top uitzicht. De ruimte is even groot als onze benedenverdieping thuis dusse lopen elkaar niet voor de voeten. Een enorme Amerikaanse keuken met zo’n gigantische koelkast waar water , ijsblokjes en gecrusht ijs uit komt. Keuken met bar TOP! Alhoewel of ik hier de gelegenheid krijg om te koken, ik vraag het me af? Tis hier trouwens erg prijzig in de supermarkt, een pak melk van 1 ½ liter kost hier 5 dollar. Een pak muesli 7 dollar en één appel 1dollar 70 dusse….. Uit eten gaan is hier bijna net zo duur als koken….. Alhoewel hier ook een buitenkeuken is dus ik denk dat de mannen wel een vuurtje willen stoken hier, en de dames marshmallows willen roosteren. S’middags naar het zwembad geweest tegen over ons. En ja hoor, op een bedje onder een palmboom met een boek……ik zou zeggen: “ laten liggen, niets meer aan doen!”
Zondag 31 juli 2011
Jill en ik hebben lekker uitgeslapen terwijl de mannen aan het sporten waren. Daarna naar Kona stad gereden. Eerst even in de haven gekeken waar veel sportvissersboten lagen. “you hook em, we cook em” leuke motto voor je sportvisbedrijf! Een hele gezellig stad Kona, niet te groot en veel toeristenwinkels natuurlijk. Veel oude zooi maar er hing een sfeer. Heerlijke koffie daar want Kona staat bekend om zijn plantages koffiebonen.
We liepen op een gegeven moment langs een winkel waar een mevrouw vroeg of ik een handcrème wilde proberen, ach tuurlijk kom maar op!
De rest kreeg deze scrub ook op die je daarna met water moest afwassen om vervolgens een abrikozenzacht huidje te krijgen. Hoe kon ik me laten foppen want voor ik het wist zat ik op een stoel in de winkel en smeerde ze me de ene na de andere oog crème, moisturizer, body crème en magnetische crème op. Jawel magnetisch want al deze spullen waren gemaakt uit mineralen vanuit de dode zee en één goedje wat ze opsmeerde was zwart en haalde ze met een magneet van mijn huid af. Daarna voelde je een zijdeachtige olie laag op je huid , heel apart!
Afijn na een half uur (en ze betrok de hele familie erbij, deed ze erg goed) vertelde ze me “het aanbod”….. Voor de hele mineralenzooi was ik “slechts” 850 dollar kwijt (zonder tax) Ik vertelde deze mevrouw dat ik een hartaanval kreeg…….Okay toen begon ze te schuiven met potjes en aanbiedingen die zo snel ging dat ik het niet meer begreep. Het potje magnetiseerspul was slechts 450 dollar…….Het leek balletje balletje wel…….Het was top smeersel hoor maar ik heb toch vriendelijk bedankt aan het eind van de rit!
Daarna zijn we op zoek gegaan naar een wit zandstrand wat we niet makkelijk konden vinden. We hebben nog een poging gewaagd om een weg te volgen waar State Beach Park stond maar die weg was alleen te doen voor Jeeps en ander grof geschut. We reden over zo’n slecht wegdek tussen de zwarte lava grond dat we met gevaar voor lekke banden maar omgekeerd zijn, voor onze auto niet te doen. Tis Zondag dus het was overal best druk. Veel verjaardagen werden er weer op het strand gevierd. Dus toen we eindelijk een stand hadden gevonden en we de parkeerplaats wilde oprijden stond er een groot bord “beach closed”. Ohja???!!!! De jongen die bij het begin van de parkeerplaats in zo’n leuk huisje zit legde ons de reden uit “SHARK ALARM” Ja hoor! Dat komt toch alleen in film voor? Blijkbaar niet want hij gaf 2 stranden door waar het nog meer van toepassing was en 1 strand in de buurt waar je naar toe kon gaan. Reden daarvan was dat er een koraal lag waar de haai dus niet overheen kon dus daar kon je “veilig”zwemmen. Dus Marja inderdaad opletten geblazen langs de kust! Okay wij daarnaar toe….. Flinke golfen waar je goed kon bodyboarden dus geen kind aan de kids die de hele tijd in het water hebben gelegen. Tis hier nu 11 uur, zit aan een heerlijk wijntje en hier aan de hemel staan denk ik wel 10.000 sterren maar geen maan te vinden. Morgen maar weer kijken. Welterusten en liefs vanaf The Big Island xxxxxx
Maandag 1 augustus 2011
We zijn vandaag eens heerlijk langzaam op gang gekomen. Vaak stonden we om 8.30 al op straat om ergens te gaan ontbijten, nu hebben we een eigen appartement waar je zelf je ontbijt kan regelen (supermarkt dus….)
Daarna naar het strand om vervolgens een paar uurtjes te boadyboarden. Echt als je goed op een golf zit is het echt gaaf schreef deze boadyboardbabe. Daarna moet je de zon uitvluchten want dan ben je gewoon te lang in de zon. Je kunt ook hier weer nergens stoeltjes, bedden of parasols huren. Die Amerikanen nemen alles zelf mee. Nu staan er een paar stoeltjes in de garage hier dus die hebben we achterin gegooid.
De parasol blijft niet staan want er staat teveel wind. Het strand waar we waren heet Hapuna Bay. Toen we dit gebied inreden kwamen we een bord tegen “entering tsunami evacuation area”zo dat schept een veilig idee, nietwaar?! Liepen het pad af en werden gewaarschuwd voor vallende kokosnoten……tja we zullen weten dat we op een eiland zitten, met gevaar voor eigen leven dus…..maar vandaag gelukkig geen shark alarm!
Aangekomen op Hawaii Island ook wel genaamd “ The Big Island ”. We zijn geland op Kona met Hawaiian Airlines. Dat ging wat je noemt echt soepel. Kwamen aan op Honolulu airport en keken de hal rond waar we moesten zijn, er kwam gelijk een grond stewardess op ons af, vroeg waar we vandaan kwamen en nam ons direct mee naar een balie waar ze alles in orde maakte. Koffers werden niet gewogen? Enne mam, nee er kunnen geen extra koffers mee waar we op hoopten. Sinds een tijdje (maar ze hebben ons niet gebeld) mag je maar één koffer per persoon meenemen. Dus toen wij al op Schiphol met 5 halfvolle tassen aankwamen(om flink vol te proppen) hadden we al een probleem, er mochten er maar 4 mee. Dusse vol is vol nu en dat viel natuurlijk tegen. We hebben aardig wat ingeslagen hoor wees maar niet bang maar minder dan we dachten. Anyway luxe probleem dus. Het was leuk om daar op het kleine vliegveld rond te lopen, naar buiten te kijken wat er allemaal gaande is op de vloer daar tussen de vliegtuigen.
Vlucht duurde 30 minuten dus voordat ze met een glaasje water langs kwamen stonden we weer op de grond. Bagageband was hier buiten maar overdekt. Weer iedereen kan hier in en uit lopen, blijft vreemd. Auto opgehaald met behulp van een shuttlebus en we konden kiezen tussen een donkerblauwe Chevrolet Impala en een donkerblauwe Chevrolet Impala. Van pooierbak tot Balkenende bak. Je zou er zo een chauffeur bij denken……haha en laten we die nou hebben, luistert naar de naam Mike.
Eerste indruk van dit eiland “WAUW dit is een Hawaiiaans eiland!” Bij het uitstappen had je het al, trap naar buiten en verder alles in de buitenlucht met overdekte stukken. Maar wat en bijzonder eiland. Tis natuurlijk vulkanisch dus je ziet ook enorme stukken zwart, zwart en zwart. Je kijkt naar de kust en je ziet veel vulkanisch zwart, een blauwe zee met hier en daar een palmboom.
Wij zitten een stukje boven Kona aan de Anaehoómalu Bay in Outrigger beach villas. Een groot opgezette Bay met vakantievilla’s , hotels zoals Hilton en Marriot. De villa waar wij in zitten ligt aan een golfbaan dus hebben top uitzicht. De ruimte is even groot als onze benedenverdieping thuis dusse lopen elkaar niet voor de voeten. Een enorme Amerikaanse keuken met zo’n gigantische koelkast waar water , ijsblokjes en gecrusht ijs uit komt. Keuken met bar TOP! Alhoewel of ik hier de gelegenheid krijg om te koken, ik vraag het me af? Tis hier trouwens erg prijzig in de supermarkt, een pak melk van 1 ½ liter kost hier 5 dollar. Een pak muesli 7 dollar en één appel 1dollar 70 dusse….. Uit eten gaan is hier bijna net zo duur als koken….. Alhoewel hier ook een buitenkeuken is dus ik denk dat de mannen wel een vuurtje willen stoken hier, en de dames marshmallows willen roosteren. S’middags naar het zwembad geweest tegen over ons. En ja hoor, op een bedje onder een palmboom met een boek……ik zou zeggen: “ laten liggen, niets meer aan doen!”
Zondag 31 juli 2011
Jill en ik hebben lekker uitgeslapen terwijl de mannen aan het sporten waren. Daarna naar Kona stad gereden. Eerst even in de haven gekeken waar veel sportvissersboten lagen. “you hook em, we cook em” leuke motto voor je sportvisbedrijf! Een hele gezellig stad Kona, niet te groot en veel toeristenwinkels natuurlijk. Veel oude zooi maar er hing een sfeer. Heerlijke koffie daar want Kona staat bekend om zijn plantages koffiebonen.
We liepen op een gegeven moment langs een winkel waar een mevrouw vroeg of ik een handcrème wilde proberen, ach tuurlijk kom maar op!
De rest kreeg deze scrub ook op die je daarna met water moest afwassen om vervolgens een abrikozenzacht huidje te krijgen. Hoe kon ik me laten foppen want voor ik het wist zat ik op een stoel in de winkel en smeerde ze me de ene na de andere oog crème, moisturizer, body crème en magnetische crème op. Jawel magnetisch want al deze spullen waren gemaakt uit mineralen vanuit de dode zee en één goedje wat ze opsmeerde was zwart en haalde ze met een magneet van mijn huid af. Daarna voelde je een zijdeachtige olie laag op je huid , heel apart!
Afijn na een half uur (en ze betrok de hele familie erbij, deed ze erg goed) vertelde ze me “het aanbod”….. Voor de hele mineralenzooi was ik “slechts” 850 dollar kwijt (zonder tax) Ik vertelde deze mevrouw dat ik een hartaanval kreeg…….Okay toen begon ze te schuiven met potjes en aanbiedingen die zo snel ging dat ik het niet meer begreep. Het potje magnetiseerspul was slechts 450 dollar…….Het leek balletje balletje wel…….Het was top smeersel hoor maar ik heb toch vriendelijk bedankt aan het eind van de rit!
Daarna zijn we op zoek gegaan naar een wit zandstrand wat we niet makkelijk konden vinden. We hebben nog een poging gewaagd om een weg te volgen waar State Beach Park stond maar die weg was alleen te doen voor Jeeps en ander grof geschut. We reden over zo’n slecht wegdek tussen de zwarte lava grond dat we met gevaar voor lekke banden maar omgekeerd zijn, voor onze auto niet te doen. Tis Zondag dus het was overal best druk. Veel verjaardagen werden er weer op het strand gevierd. Dus toen we eindelijk een stand hadden gevonden en we de parkeerplaats wilde oprijden stond er een groot bord “beach closed”. Ohja???!!!! De jongen die bij het begin van de parkeerplaats in zo’n leuk huisje zit legde ons de reden uit “SHARK ALARM” Ja hoor! Dat komt toch alleen in film voor? Blijkbaar niet want hij gaf 2 stranden door waar het nog meer van toepassing was en 1 strand in de buurt waar je naar toe kon gaan. Reden daarvan was dat er een koraal lag waar de haai dus niet overheen kon dus daar kon je “veilig”zwemmen. Dus Marja inderdaad opletten geblazen langs de kust! Okay wij daarnaar toe….. Flinke golfen waar je goed kon bodyboarden dus geen kind aan de kids die de hele tijd in het water hebben gelegen. Tis hier nu 11 uur, zit aan een heerlijk wijntje en hier aan de hemel staan denk ik wel 10.000 sterren maar geen maan te vinden. Morgen maar weer kijken. Welterusten en liefs vanaf The Big Island xxxxxx
Maandag 1 augustus 2011
We zijn vandaag eens heerlijk langzaam op gang gekomen. Vaak stonden we om 8.30 al op straat om ergens te gaan ontbijten, nu hebben we een eigen appartement waar je zelf je ontbijt kan regelen (supermarkt dus….)
Daarna naar het strand om vervolgens een paar uurtjes te boadyboarden. Echt als je goed op een golf zit is het echt gaaf schreef deze boadyboardbabe. Daarna moet je de zon uitvluchten want dan ben je gewoon te lang in de zon. Je kunt ook hier weer nergens stoeltjes, bedden of parasols huren. Die Amerikanen nemen alles zelf mee. Nu staan er een paar stoeltjes in de garage hier dus die hebben we achterin gegooid.
De parasol blijft niet staan want er staat teveel wind. Het strand waar we waren heet Hapuna Bay. Toen we dit gebied inreden kwamen we een bord tegen “entering tsunami evacuation area”zo dat schept een veilig idee, nietwaar?! Liepen het pad af en werden gewaarschuwd voor vallende kokosnoten……tja we zullen weten dat we op een eiland zitten, met gevaar voor eigen leven dus…..maar vandaag gelukkig geen shark alarm!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
