27&28-08-2019 Aanmelden City University

Dinsdag 27-08-2019
Vandaag moet Yves zich ‘lijfelijk’aanmelden bij de City University. We zijn er met de metro naar toe gegaan. Wij zitten nu bij Harbour Front/het water en de uni is meer richting de bergen... meer ‘omhoog’ in de wijk Sham Shui Po om het zo maar uit te leggen. Uitgestapt en door een enorm groot winkelcentrum gelopen waar al bordjes City University stonden. Twee roltrappen verder en we waren er. Een groot welkom affiche voor de buitenlandse studenten. Yves achter in de rij aangesloten en wij terug en in het winkelcentrum koffie gedronken. Je zag enorm veel studenten alleen, in groepjes of met ouder(s). Leuk om te zien deze bedrijvigheid. Ook heel veel cursus en workshop aanbod op borden waar je allemaal aan kon deelnemen. Van sportevenementen tot workshops over mentale gesteldheid of voeding. Erg interessant voor deze schoolfrik om te zien wat voor een aanbod er allemaal was en hoe het geregeld is. Yves kreeg bij het aanmelden een tijd mee om zijn studenten pas op te halen. Dat was pas om 16 uur s‘middags dus we hadden nog wat tijd te doden. Nou vanaf de uni maar kijken hoe lang hij doet naar zijn onderkomen de komende 4 mnd. Vanaf 1 sept (zondag) kan hij pas de sleutel ophalen maar ach even oriënteren kan geen kwaad. Tis ongeveer 25 min lopen dus met Google maps als onze guide stonden we voor het gebouw. In de hitte had Yves al gauw bedacht om uit te vinden welke buslijn er in de buurt was. Groot gelijk! Anders zit je als je begint met de eerste les al met klotsende oksels in de collegebanken. In ‘zijn’ buurt wat geluncht. Een leuke tent, laatste tafeltje en maar afwachten wat we precies besteld hebben. Fried noodles was een uitdaging om met stokjes te eten. De wc was hier trouwens twee straten verder. Ik kreeg een persoonlijke gids mee om me daar naar toe te brengen. Tja van zijn uitleg zou ik toch niets snappen Haha. En mijn god wat verlang je dan terug naar die Toto toilet in Japan!!!!!!!! Tis hier weer hangen en zorgen dat geen lichaamsdeel of kleding maar iets raakt. Zelf dan heb je nog het idee dat je iets vliegend kunt oplopen.... en trouwens in HK een verschil in Engels spreken zeg. In het algemeen hoor, bij de ene winkel helemaal niets en dan is het handen en voeten werk, bij de adere winkel of restaurant wel. geen pijl op te trekken. Terug met de bus naar de uni...ook uitgevonden, collegekaart opgehaald en terug met de metro naar het hotel, zwembad in en bij ons aan het water wat gegeten bij Dockyard. Zij hebben hetzelfde concept als bij Centraal Station in Den Haag. Groot oppervlak waarbij je bij verschillende soorten tentjes eten kunt halen. Van salade tot dumplings, hamburgers of noodlesoep. Om 2000 uur aan de andere kant van het water starten ze een lasershow. Mocht je Wie is de Mol hebben gekeken.... hier hebben ze een van de opdrachten een keer gedaan. Volgens mij zo’n 10 minuten en dan zijn de lasers en de lichtjes op de gebouwen weer rustig. Dus even buiten gekeken en weer een dag voorbij.....

Woensdag 28-08-2019
Een droge dag vandaag dus we besluiten naar Aberdeen te gaan. Dit is een wijk aan de andere kant, op HK island. Het was nog even zoeken naar de juiste bus maar gevonden! Je gaat dan met de bus onder het water door. Openbaar vervoer is hier echt heel goed te doen. Metro is overzichtelijk; meer dan Japan waar er teveel verschillende lijnen en maatschappijen en te kopen kaartjes zijn. We komen in Aberdeen aan in een stuk oud HK, het havengebied waar er allemaal ‘woonboten’ midden op het water liggen. Hier drogen ze nog hun visvangst en het is een rommelig en oude bende om te zien. Wel supergaaf! Ik weet niet of je vroeger Suskes en Wiskes hebt gelezen maar er is een album dat ‘de Sissende Sampan’ heet. Nou wij hebben heerlijk toeristisch in zo’n sampan gezeten. Schijnt hier zijn inspiratie opgedaan te hebben. Kijk maar op Wikipedia ;) We hadden een privé ‘pan’. Het lieve oude mannetje wat aan het roer zat wees ons met enige regelmaat gepaard gaande met wat Engelse klanken die hij bezat de ‘highlighs’ aan. Had ik niet eerder geschreven dat het weer hier beter te doen was dan in Japan? Ik neem mijn woorden terug. Je wilt niet weten waar vandaag alle straaltjes naartoe en overheen lopen maar laat ik je vertellen dat er geen stukje lichaam gespaard blijft......
36 graden met deze luchtvochtigheid ..... je weet niet waar je het zoeken moet. Charmant op foto’s staan heb ik allang opgegeven.... ik heb deze vakantie bedacht dat de ‘out of douche look’ voor foto’s helemaal in is. Je probeert nog enigszins charmant het hotel te verlaten maar binnen 2 minuten zit mijn haar in een staart om de plukharen naar boven te gooien. Koffiestop in de airco....even opdrogen. Met de bus naar Repulse Bay gegaan. Daar even op het strand gezeten en een duik genomen.... heerlijk! Vliegende vissen zelfs gezien. Vanmorgen al een bikini onder mijn jurk gedaan, ik was voorbereid op dit strand uurtje. Wat helemaal geen slecht idee is voor dit weer. Lekker absorberend onder je kleding die zwemzooi. Rustig strandje waar de meeste mensen onder een boom zaten, groepjes jongeren bij elkaar lagen of twee aangeklede dames onder een paraplu met hun voeten in het water stonden te mediteren. (Al luisterd naar een meditatie app op hun telefoon). Strand was op een gegeven moment zelfs in de schaduw te warm. Teruggelopen via Seaview Promenade naar het standje daarvoor naar Deep Water Bay met een prachtig uitzicht over het water, de bootjes. En een giga feestboot die de rust verstoorde met feestende types, disco muziek en grote glijbaan achter de boot. Je ziet hier steeds uiterste van werelden.
S’avonds zijn we met de shuttle bus naar het centrum gegaan om het restaurant Spring Deer te zoeken. Een goed typisch Chinees restaurant volgens de Lonley Planet. Het zat ergens op de eerste verdieping, twee trappen op op die je normaal zou overslaan maar we kwamen in het theater van de lach terecht. Wat hebben we een pret gehad. Nu staat dit restaurant bekend om zijn Peking eend maar toen we dat voorbij zagen komen vonden we de hoeveelheid niet te doen. Kleinere portie kon niet. De kaart was best lastig, de vertaling van de gerechten in het Engels liet nog wel eens wat te wensen over. Ondertussen was er an een mannetje gekomen om de thee in te schenken, een mannetje om het bestek neer te leggen, en een mannetje om het drinken op te nemen. We hadden het een en ander besteld om te proeven en te delen en Mike zag nog bij de voorgerechten iets staan met Duck wat hij er snel bij bestelde... hij had het idee dat we dan toch nog een stukje van die eend zouden proeven. En inderdaad, dat hebben we geproefd...... Niets vermoedend hadden we een stukje in onze mond gedaan (uiteraard met stokjes) totdat Mike zei..... Joh ‘webs’ dat zijn zijn zwemvliezen!! Nou moet ik je zeggen dat ik Yves wel eens verbaasd heb zien kijken maar nu kwam ik niet meer bij van het lachen. Stel je voor dat we alledrie op zo’n stukje aan het kauwen zijn... alledrie stoppen met kauwen, goed naar het gerecht kijken en vervolgens onze hap weer keurig op ons bordje terug leggen. Serieus....wat hebben we gelachen. We hebben het beleefd laten staan. Het restaurant zat echt bomvol en op zijn Chinees. Lekker veel herrie en borden gekletter. De bediening aan onze tafel was voornamelijk 75plus. Als je maar iets wilde bijschenken of schenken stond de bediening al aan je tafel om je te assisteren. Yves nam de proef op de som om alleen al de lepel van de noodles te pakken om bij te scheppen en voila daar stond al iemand.
We zijn s‘nachts gelukkig niet gillend wakker geworden van de eendenpootjes. (Al zie ik ze nog duidelijk voor me...) De shuttle bus overgeslagen en langs de waterkant teruggelopen, goed voor de spijsvertering ;)